پيروزي امروز مصر نشان داد كه ملت هاي مقاوم در مطالبه حقوق غصب شده خود ، سرانجام پيروز مي شوند.
طنزنامه هفتگي "گل آقا" را كه به ياد داريد؟ همان اولين نشريه فكاهي پس از انقلاب، كه متاسفانه با درگذشت مديرش "كيومرث صابري" تا سال ۱۳۸۱ بيشتر دوام نياورد. خدا رحمت كند، گل آقا ستوني داشت به نام " صد سال بعد در همين روز"! كه طنزي بود وارونه ستون:"صد سال قبل درهمين روز" كه راديو و برخي مطبوعات از آن استفاده مي كردند. در يكي ازروزها در پيش بيني هاي ستون صد سال بعد، طنزي به اين مضمون نوشته بود:
" امروز نهضت آزادي ايران كه در يك قرن و اندي گذشته همواره صلاحيتش براي شركت در انتخابات توسط شوراي نگهبان رد شده است، بار ديگركانديداهائي را براي رقابت هاي انتخاباتي معرفي كرد"!!
يكي از دوستان كه او هم اين طنز را خوانده بود، مي گفت: "يكي نيست از اين گل آقا بپرسه مگه شما در شكايت از سارقي كه اموال تونو دزديده، تا از چنگش درنيارين تسليم ميشين كه ما تسليم بشيم؟ انتخابات حق مردمه، اين حاكميته كه راي مارو دزديده و با شوراي نگهبانش بازم داره مي دزده، بايد اينقدر پوست كلفتي كنيم تا از چنگش درآريم"! دعوت به تظاهرات و شركت در آن نيز همين حالت را دارد؛ اگر صد سال هم وزارت كشور اجازه ندهد و دولت، سپاه سلم و تور را هم تجهيز كند، تسليم نمي شويم. تظاهرات مسالمت آميز حق مسلم قانوني ماست كه مانند راي مان دائما دزديده مي شود.
فلسفه شركت در انتخابات از همان دوران نهضت ملي دوران مصدق هم اين بود كه : "ما شركت مي كنيم، يا پيروز مي شويم، يا افشا مي كنيم"، آنها ادعا مي كنند ما در ميان مردم زمينه و طرفدار نداريم، اگر نيائيم، مي گويند نگفتيم ؟ ديدند آبرويشان مي رود و بي اعتباري شان ثابت مي شود! ما مي رويم تا دروغ گوئي شان را در آزاد بودن انتخابات عملا به مردم نشان دهيم. همين خودش كمتر از انتخاب شدن نيست، مگر انتخاب شدن براي مبارزه با ظلم و فساد نيست؟ با انتخاب نشدن هم مي توان همان كار را كرد!
از آن گذشته، همانطور كه در كشورهاي استبداد زده فقط هنگام انتخابات است كه حاكمان نياز دارند براي گرم كردن تنور انتخابات و نمايش آزادي و دموكراسي، مختصر آزادي و امكان تنفسي به مخالفان بدهند، درموقعيت هاي ملي و مناسبت هائي همچون تجليل از پيروزي مردم تونس و مصر، چنين مانورهاي مسالمت آميز و قانوني، مستبدان را آچمز كرده و در دو راهي بد و بدتر قرار مي دهد كه خود پيروزي بزرگي است.
به آنها كه آيه يأس مي خوانند و مي گويند آزموده را آزمودن خطاست و سيل سركوب گران مسير انقلاب تا آزادي را خواهد پوشاند، بايد گفت همين صف آرائي سپاه رهبري در برابر ملت و سركوب و سكوت، از هر سرودي در بلند مدت رساتر است. اين را تاريخ نشان داده و امروز استعفاي فرعون مصرمبارك تر كرده است.
چراغ آزادي و عدالت خواهي را بايد همچنان فروزنده نگه داشت، سوخت اين چراغ را سركوب گران با ستمگري شان تامين مي كنند. ارتش مصر در كنار مردم قرار گرفت آبرومند شد، نيروهائي كه در برابر مردم قرار مي گيرند، جز بي آبروئي و زوال خودشان عاقبتي ندارند.
مي گويند لشكر مورچه ها اگر همه بيرون بيايند، فيل را هم از پاي در مي آورند، بگذار سركوب گران مسير خيابان انقلاب را كنترل كنند، كافي است دو برابر مردمي كه معمولا بيرون خانه هستند، در روز و ساعت راه پيمائي به خيابان ها بيايند، دراينصورت همه فضاي تهران و شهرستان ها از جمعيت انباشته خواهد شد و همه شهرها يك پارچه شاهد اين شور و شعار خواهند گشت. اصلا پيروزي انسان در مسير رقم مي خورد، نه در مقصد! شوق مقصد است كه ما را مي سازد، نه خود مقصد!
دنيا دارِ صبر و استقامت است، پيروزي امروز مصر نشان داد كه ملت هاي مقاوم در مطالبه حقوق غصب شده خود ، سرانجام پيروز مي شوند. اين تجربه مستمر تاريخ و قانون خدائي است:
اي كساني كه ايمان آورده ايد، به صورت فردي و جمعي پايداري كنيد، با يكديگر ارتباط بر قرار كنيد و پرواي خدائي داشته باشيد، باشد كه پيروز شويد (آل عمران ۱۹۹)
عبدالعلي بازرگان جمعه ۲۲ بهمن ۱۳۸۹، ۱۱ فوریه۲۰۱۱
*نظرات وارده در یادداشت ها لزوما دیدگاه جرس نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر